Για να καταλάβουμε τι γίνεται στο παρόν χρήσιμο είναι να ρίχνουμε που και που, μια ματιά τι έγινε στο παρελθόν.
Το 2005 ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός Καραμανλής είχε προσπαθήσει
να οργανώσει το χωρίς άδειες και έλεγχο τηλεοπτικό και χωρίς μέτρο εξουσίας εκδοτικό τοπίο προτείνοντας και ψηφίζοντας στο κοινοβούλιο ένα νόμο, το ''βασικό μέτοχο''. Αυτός ο νόμος δημιούργησε μεγάλο πρόβλημα στους χαρακτηριζόμενους από τον Καραμανλή ως ''νταβατζήδες'' από τις πρώτες, κιόλας, παραγράφους των άρθρων 3 και 4, όπου:
να οργανώσει το χωρίς άδειες και έλεγχο τηλεοπτικό και χωρίς μέτρο εξουσίας εκδοτικό τοπίο προτείνοντας και ψηφίζοντας στο κοινοβούλιο ένα νόμο, το ''βασικό μέτοχο''. Αυτός ο νόμος δημιούργησε μεγάλο πρόβλημα στους χαρακτηριζόμενους από τον Καραμανλή ως ''νταβατζήδες'' από τις πρώτες, κιόλας, παραγράφους των άρθρων 3 και 4, όπου:
- Η ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου, του μέλους οργάνου διοίκησης ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης μέσων ενημέρωσης είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου, του μέλους οργάνου διοίκησης ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που συνάπτει δημόσιες συμβάσεις. Σε περίπτωση που βασικός μέτοχος ή εταίρος της επιχείρησης είναι νομικό πρόσωπο, η ασυμβίβαστη ιδιότητα καταλαμβάνει και τα μέλη οργάνου διοίκησης και τα διευθυντικά στελέχη του νομικού αυτού προσώπου.
- Απαγορεύεται η σύναψη δημοσίων συμβάσεων με επιχειρήσεις μέσων ενημέρωσης, καθώς και με τους εταίρους, τους βασικούς μετόχους, τα μέλη των οργάνων διοίκησης και τα διευθυντικά στελέχη των επιχειρήσεων αυτών. Επίσης, απαγορεύεται η σύναψη δημοσίων συμβάσεων με επιχειρήσεις των οποίων οι εταίροι ή βασικοί μέτοχοι ή μέλη οργάνων διοίκησης ή διευθυντικά στελέχη είναι επιχειρήσεις μέσων ενημέρωσης ή εταίροι ή βασικοί μέτοχοι ή μέλη οργάνων διοίκησης ή διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων μέσων ενημέρωσης.
Προς στιγμή, φάνηκε ότι ο Καραμανλής κέρδισε τον πόλεμο με τους νταβατζήδες αλλά
το πρόβλημα ήρθε από εκεί που δεν το περίμενε: από τα λόμπυ των γερμανικών, γαλλικών, ισπανικών μεγάλων εταιρειών, οι οποίες συνεργάζονταν με τις εταιρείες των ελλήνων καναλαρχών και έβλεπαν στον ορίζοντα μεγάλη συρρίκνωση των κερδών τους. Ο άπειρος πρωθυπουργός δεν καταλάβαινε ότι μ' αυτά τα ζητήματα δεν ασχολούνται ο Μπλαιρ και η Μέρκελ αλλά οι "χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι".
το πρόβλημα ήρθε από εκεί που δεν το περίμενε: από τα λόμπυ των γερμανικών, γαλλικών, ισπανικών μεγάλων εταιρειών, οι οποίες συνεργάζονταν με τις εταιρείες των ελλήνων καναλαρχών και έβλεπαν στον ορίζοντα μεγάλη συρρίκνωση των κερδών τους. Ο άπειρος πρωθυπουργός δεν καταλάβαινε ότι μ' αυτά τα ζητήματα δεν ασχολούνται ο Μπλαιρ και η Μέρκελ αλλά οι "χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι".
Έτσι, λοιπόν, στις 28/4/2005 ο επίτροπος ανταγωνισμού Τσαρλς ΜακΚρήβυ στέλνει επιστολή στην κυβέρνηση, ζητώντας την άμεση τροποποίηση του Ν.3310/2005, ως παραβιάζοντος το κοινοτικό δίκαιο. Η κυβέρνηση απαντά στις 10/5/2005, υπερασπιζόμενη τον νόμο αλλά δυο μέρες αργότερα η Κομμισσιόν επανέρχεται με αυστηρότερη επιστολή τού γενικού διευθυντή εσωτερικής αγοράς Αλεξάντερ Σάουμπ. Ο Σάουμπ ζητά, ούτε λίγο ούτε πολύ, να ικανοποιηθούν πλήρως οι νταβατζήδες:"(...) η αναστολή του νόμου 3310/2005, η μη επαναφορά σε ισχύ του νόμου 3021/2002, καθώς και η μη εφαρμογή της σχετικής συνταγματικής διατάξεως από οιοδήποτε νομοθετικό, εκτελεστικό ή άλλο μέτρο, θεωρούνται αναγκαίες προϋποθέσεις εκ μέρους των υπηρεσιών της Επιτροπής, ώστε να θεωρηθεί ότι έχει γίνει ένα πρώτο βήμα προς τη συμμόρφωση με την αιτιολογημένη γνώμη".
Επειδή μπορεί να μη το προσέξατε, το υπογραμμίζω εδώ. Ο Σάουμπ απαιτεί να μην εφαρμοστεί η διάταξη του ελληνικού συντάγματος (άρθρο 14, παράγραφος 9), η οποία ορίζει: "Η ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης μέσων ενημέρωσης είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που αναλαμβάνει έναντι του Δημοσίου ή νομικού προσώπου του ευρύτερου δημόσιου τομέα την εκτέλεση έργων ή προμηθειών ή την παροχή υπηρεσιών. Η απαγόρευση του προηγούμενου εδαφίου καταλαμβάνει και κάθε είδους παρένθετα πρόσωπα, όπως συζύγους, συγγενείς, οικονομικά εξαρτημένα άτομα ή εταιρείες".
Ο dr. Alexander Schaub είναι στις Βρυξέλλες από το 1973. Μεταξύ 1995 και 2006 χειριζόταν από διάφορες υψηλά ιστάμενες θέσεις τα θέματα Εμπορίου της Ε.Ε. και της εσωτερικής αγοράς. Αποσύρθηκε από την Επιτροπή το 2006. Την περίοδο του 'Βασικού Μετόχου'' ο κ. Σάουμπ εργαζόταν υπό την πολιτική εποπτεία του Τσαρλ ΜακΚρηβυ, ως Αρμόδιος (Director General) στα θέματα της Εσωτερικής Αγοράς της Ε.Ε.
Την εισήγηση και το σκεπτικό της πολεμικής εναντίον του Βασικού Μετόχου τα κοινοποιούσε σε μπλογκς και μέσα ενημέρωσης εκείνη την περίοδο.
Στο σκεπτικό του εντολοδόχου των Βρυξελλών είναι ότι ο νόμος του Καραμανλή για τον περιορισμό της μετοχικής επιρροής της διαπλοκής στα ελλληνικά μίντια περιορίζει, παράλληλα, την πρόσβαση ξένων εταιριών , πχ. του ομίλου Μπερλουσκόνι, του RTL και όσων ξένων μιντιακών κολοσσών επιθυμήσουν να αποκτήσουν ένα μεγάλο ποσοστό στα ελληνικά μίντια. Αυτό, επί της αρχής, ακούγεται ότι στηρίζεται στην λογική της ελεύθερης αγοράς. Καθένας να αγοράσει μετοχές όσες και όπου θέλει. Αυτά είναι, για συντομία, μπούρδες. Μπούρδες και επί της αρχής και επί του συγκεκριμένου. Επί της αρχής, η μιντιακή αγορά αφορά δημόσιο αγαθό, αυτό της πληροφόρησης, και γι αυτό είναι μια στρεβλή αγορά από τη γέννηση της. Μια αγορά στην οποία οι μηχανισμοί λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς δεν εφαρμόζονται ορθά, αλλά στρεβλά. Η ενημέρωση δεν είναι σώβρακο. Αν θες το φοράς, άρα το αγοράζεις, αν δε θες δεν το φοράς, δεν το αγοράζεις.
Η ενημέρωση είναι βασικό δημόσιο και προσωπικό αγαθό. Δε ζεις χωρίς αυτό. Συνεπώς, δεν μπορεί να υπόκειται στην κλασσική μαθηματική αντίληψη περί προσφοράς και ζήτησης. Με αυτό το σκεπτικό, από την ίδρυση τους τα μίντια χρειάζονται να υπάγονται σε ρυθμιστικό πλαίσιο.
Επί του συγκεκριμένου, το σκεπτικό του κ. Σάουμπ είναι νομικά κατοχυρωμένο, αλλά πολιτικά πονηρό και επιστημονικά σαθρό. Ο νόμος απαγόρευσε να έχεις μίντια στην Ελλάδα και να θες και εργολαβίες από πάνω. Αν δε θες να ''τσιμπάς'' και δημόσια έργα δεν θα έχεις πρόβλημα. Μόνο οι Βρυξέλλες και η ελληνική διαπλοκή είχαν πρόβλημα με αυτό, τελικά. Ο κ. Σάουμπ, επομένως, δε φαίνεται να ήθελε να προστατεύσει την ελεύθερη αγορά στα ελληνικά ΜΜΕ, αλλά να μη στερήσει ούτε από τους ξένους ''επενδυτές'' στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, ούτε από τους υπάρχοντες ντόπιους, τη δυνατότητα να παίρνουν εργολαβίες. Ως γνωστόν τόσο στη Γαλλία, όσο και στις χώρες από τις οποίες προέρχεται το σκεπτικό του κ. Σάουμπ τα κανάλια και οι εφημερίδες εκεί ανήκουν σε εργολάβους και βιομηχάνους όπλων. Σε αυτό που λέμε ''Συμφέροντα''. Μεγάλα Συμφέροντα. In short, στο Κατεστημένο.
Γυρνάμε στο 2005. Το σκεπτικό του Σάουμπ, είναι μεν σύμφωνο με τη λογική, τη νομική και την εμπορική πρακτική των Βρυξελλών στα μέσα ενημέρωσης, έχει όμως απέναντι του τη δυναμική της εθνικής νομοθεσίας και την πλήρη στήριξη του Έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος ορθά και διπλωματικά επικαλείται την οικονομική διαπλοκή και το οργανωτικό χάος που υπάρχει στα ΜΜΕ της Ελλάδας. Εν ολίγοις, η πολιτική του Σάουμπ είναι μεν σύννομη με την Βρυξελλιωτικη νόρμα, η δε πολιτική του Καραμανλή είναι απόρροια της ελληνικής πραγματικότητας και στηρίζεται σε Εθνικό Σύνταγμα.
Από αυτή τη δύσκολη θέση θα ξεγλιστρήσει ο πονηρός γραφειοκράτης ενσωματώνοντας, εξ αρχής, στο σκεπτικό της απόφασης της Κομισιόν, δηλαδή της δικής του απόφασης, ότι ο νόμος για τον Βασικό Μέτοχο δεν φαίνεται να υπαγορεύεται από λογούς δημόσιας διοίκησης, δημόσιας υγείας ή δημόσιας ασφάλειας (The legislation does not seem to be dictated by grounds of public policy, public health or public security). Σύμμαχους στην Ελλάδα θα βρει αρκετούς ανάμεσα στα συστημικά ΜΜΕ της εργολαβίας και των δημοσιών προμηθειών, και σε πολιτικούς όπως ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ο Ανδρέας Λοβέρδος, κ.α., οι οποίοι γίνονται παπαγαλάκια της γραμμής Σάουμπ και υπερασπίζονται ένα διαφορετικό από το ελληνικό Σύνταγμα. Το άτυπο οικονομικό Σύνταγμα των Βρυξελλών και του βιομηχανικού κατεστημένου της Βόρειας Ευρώπης και, το οποίο είχε για αντιπρόσωπους του στην Ελλάδα αρκετούς από τους Νταβατζήδες που πήγε να συμμαζέψει ο Καραμανλής.
Είμαστε 11,000,000 άνθρωποι που ζούμε, περπατούμε, αναπνέουμε στην ίδια χώρα. Υπάρχει ένας που δεν πίστευε ήδη το 2004 ότι η διαπλοκή εργολάβων-εκδοτών-καναλαρχών-επιχειρηματιών του δημοσίου είχε φτάσει σε υψηλότατες κλίμακες? Δεν καταλαβαίναμε όλοι από τότε ότι η διαπλοκή στα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης όχι μόνο εξαγόραζε τη δημόσια διοίκηση, άλλα έθετε και θέματα εθνικής ασφάλειας, από τη στιγμή που - μέσω του ελέγχου της ενημέρωσης - έκρυβε σκάνδαλα και αντεθνικές πρακτικές στο χώρο των προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας? Γι αυτό και όλοι μας , αριστεροί και δεξιοί, όταν ακούσαμε τον Καραμανλή να λέει για τους Νταβατζήδες, όλοι μας δεν καταλάβαμε τι εννοούσε και όλοι μας δε συμφωνήσαμε ότι πρέπει να μπει ένα μέτρο και μια τάξη? Ναι, όλοι μας.
Με αυτήν την πραγματικότητα δεν πήγε Καραμανλής και ψήφισε τον Βασικό Μέτοχο? Ναι. Με αυτήν ακριβώς... Και αυτήν την πραγματικότητα θέλει να μας πει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω του Αλεξάντερ Σάουμπ ότι δεν την έβλεπε? Αυτό μας υποτιμά.
Το αυτονόητο συμπέρασμα είναι πως με την απόρριψη της πολιτικής του Καραμανλή στο θέμα του συμμαζέματος των ΜΜΕ η Κομισιόν απέδειξε και την πλήρη ανεπάρκεια της να αντιλαμβανετε τις επιμέρους εθνικές πραγματικότητες και , προπαντός, την αντισυνταγματικότητα του σκεπτικού και των πρακτικών της.
'Οσον αφορά το ρόλο του κ. Αλεξάντερ Σάουμπ, οφείλουμε να ρίξουμε περισσότερο φως. Έχει ευθύνες. Αυτός ήταν που έδωσε παράταση ζωής στο ελληνικό εκδοτικό και τηλεοπτικό κατεστημένο, το οποίο και σήμερα όλοι βλέπουμε που έχει καταλήξει.
http://politicologio.blogspot.gr/2016/10/blog-post_64.html